స్వగతం

ఇంద్రచాపమై మబ్బుమగ్గం మీద ఏడురంగుల చీరలు నేస్తాను!
చీకటినై నా నింగి ఒంటికి చుక్కలద్దుకుంటాను!
ఉదయదీపమై పొగమంచు ధూపమేస్తాను!  
యేటి గులకరాళ్ళ మీద నీటిపరుగును నేను!
మండుటెండను నేను, అది మరిపించే మలయసమీరమూ నేనే!    
నదిని నేను, కలిసే కడలి నేను, అలుపు లేని అలను నేను! 
నేలను నేను, తను పరుచుకునే పచ్చిక పరుపును నేను!
నిప్పును, కొండను, బండను, అడవిని, అవనిని అన్నీ నేనే!  
విశ్వమంతా ఆవరించిన ఆయువు నేను! 
షట్వర్ణాల ఋతుప్రస్తారం నేను!  
గ్రహరాసినై దిగంతాలు దాటుతాను!
కోపాగ్నిలో రగిలితే విలయానికి నిలయమౌతాను,
భీకర ఘీంకారపు ప్రళయదుందుభినౌతాను!  
నెలపొడుపు నాకు ముక్కుపుడక! 
పూర్ణ చంద్రబింబం నాకు బుగ్గన చుక్క!
సూర్యతేజం నా నుదుట మెరిసే అరుణతిలకం!
ఇంకా తెలియలేదా? నేను, ఆకృతులెన్నో తెలియని ప్రకృతిని!

                                                                            -------------వంశీ